Voedselverbindingsplekken
Bastiënne met haar camper van 23 jaar oud: symbool voor vrijheid; ze reist nog graag solo langs Spaanse en Italiaanse kusten.
Make it stand out.
Bastienne van Winsen (78)
“Ik voel me nuttig”
Bastienne groeide op in Amsterdam en woont al jaren in Den Haag. Ze werkte als Montessori-leerkracht voordat ze op haar 42e de IT instapte bij Binnenlandse Zaken. Verhuizen naar Den Haag voelde in het begin als een cultuurshock, maar inmiddels heeft ze haar draai gevonden aan de Bierkade. Bij Spinozahof geeft Bastienne Nederlandse les aan anderstaligen, aan een tafel in het groen. Een plek waar ze betekenis ervaart.
“Ik voel me nuttig, want als je met pensioen bent, ben je behoorlijk afgeschreven hoor.”
Spinozahof doorbreekt ook het alleen-eten.
“Het is niet leuk om voor jezelf boodschappen te doen… te koken, alleen te eten en alleen weer af te wassen.”
Twee keer per week schuift ze aan bij de gezamenlijke maaltijd en eet ze automatisch gezonder:
“Dan heb ik twee keer vegetarisch gegeten, dat vind ik voor mezelf ook wel noodzakelijk dat ik dat af en toe doe, want ik ben geen groente-eter van nature.”
Wat haar het meest bindt, is de mix van mensen:
“Openheid, gesprekken met mensen uit andere landen en hoeken… je leert meer tolerantie naar elkaar.”
Ondanks fysieke beperkingen blijft ze meedoen (o.a. duofiets) en leert ze Spaans. Spinozahof is voor haar simpel en krachtig: samenkomen, taal oefenen, gezond eten en weer meetellen.
Tony met een zelfgemaakt stilleven
Make it stand out.
Tony Tangel (73)
“De rest van de wereld is even weg”
Tony groeide op in Den Haag en woont al sinds haar jeugd in Delft. Na ruim dertig jaar in de (bouw)journalistiek koos ze op haar 62e voor een nieuwe richting: fotografie. Een paar jaar later vond ze bij Landgoed Buitenleeft precies wat ze zocht: rust, buitenlucht en een plek zonder verplichtingen.
“Je kunt komen wanneer je wilt en meedoen op je eigen tempo.”
Ze is geen typische tuinier, maar geniet van het fysieke werk: kruiwagens duwen, knoflook planten, knotwilgen zagen.
“De rest van de wereld is even weg.”
Tony oogst af en toe, maar vooral waardeert ze het bewust omgaan met voedsel.
“In de supermarkt is alles er, in plastic; mensen raken het besef kwijt waar eten vandaan komt. Het is leuk dat kinderen zien dat spruitjes aan de stam zitten… niet uit een plastic doosje.
De sfeer bij Buitenleeft ervaart ze als licht en vrij: geen vaste verwachtingen, geen druk, en precies genoeg contact.
“Het is een losse gemeenschap — prima zo.”
Voor Tony is Buitenleeft een ankerpunt in haar week: frisse lucht, beweging en zingeving, zonder dat iemand iets van haar móét. Een plek die ruimte geeft — letterlijk en figuurlijk.
Floris bij De Helena
Make it stand out.
Floris Janssens-Andrejew (43)
“Wij bieden een gemeenschap”
Floris woont zo’n zeven jaar in de Schilderswijk en kookt sinds enkele jaren mee in de Volkskeuken. Opgeleid als (macrobiotisch) kok en daarnaast archiefspecialist/kunstenaar, brengt hij rust en richting in een open keuken waar iedereen kan aanhaken. Het menu ontstaat uit wat er is—met de seizoenen mee, samen beslissend.
“Hier werkt het organisch: iedereen kan binnenlopen en precies zoveel initiatief nemen als prettig voelt.”
“Je kunt meteen aansluiten—iets snijden, roeren, of juist afwassen en thee zetten.”
“Uiteindelijk gaat het erom dat we in de keuken een gemeenschap vormen; je proeft die energie terug op het bord.”
Er is geen vaste prijs maar een richtprijs (pay-what-you-can). Dat houdt de drempel laag; vaste gezichten en nieuwkomers staan door elkaar in de pannen te roeren. Floris faciliteert, zonder op de voorgrond te treden: hij kijkt, proeft, verbindt taken en mensen—en stuurt bij waar nodig.
“Je weet nooit precies wat je eet—dat hoort bij koken met de seizoenen en met wat er beschikbaar is.”